نافذ البصیرة

یکی دیگر از معضلات بیشتر افراد جامعه ی ما راحت طلبی (بحران تنبلی) است؛ افراد بلند پرواز و کوته نگری که دوست دارند به چیزهای بسیار زیاد و جاهای بالایی برسند ولی کمی همتشان آن ها را حتی از نیم پله ی توالت عمومی هم بالا نمی برد چه برسد به قله ی آرزو ها یا از این قبیل چرندیات٬ نمی دانم چگونه ناله کنم از فرهنگ سطحی غرب که عمیقا در دل های برخی رخنه کرده که بسیاری فکر‌ می کنند آن شوالیه و یا فلان قهرمان همیشه به دادشان می رسد و آن ها فقط کافی است دستشان را روی سرشان بگذارند و جیغ صورتیشان را بزنند که ناگهان از ته چاه به نوک قله٬ از ناامیدی به اوج خوشبختی می‌رسند بدون هیچ «تلاش» و «پشتکاری»؛ شاید در رنگ های آن ها رنگ قهوه ای اصلا معنا نداشته باشد ولی به نظر برخی برای رشد کردن نیاز دارند یکی دوباری قهوه ای شوند که حواسشان باشد که این خود هستند که زندگیشان را رنگامیزی میکنند.

+سرباز کوچولو

تنها با نگاهی به اطراف متوجه می‌شویم که انسان‌ها با بحران‌های بیشماری دست و پنجه نرم می‌کنند و این همان تفسیر آیه «و خلقنا الانسان فی کبد» است که ما انسان را در رنج آفریدیم؛ بله انسان یعنی همین؛ یعنی همین چگونگی مدیریت رنج هایش که چگونه طنازی کند برای الهش و به زیبایی این رنج ها را مدیریت کند و به ثمر های خوشی برساند٬ ولی انگار برخی نمی خواهند با این رنج ها کنار بیایند به عالم و آدم شکایت دارند و گله می کنند جز منشأ اصلی یعنی خودشان

اما یکی از مهم ترین دلایل این بهانه گیری ها «بحران هویت» است؛ نداشتن هدف برای فردی که خود را نمی شناسد٬ دلیل هست شدنش را نمی داند٬ به کجا باید رفتنش را نمی داند یعنی هویت نداشتن؛ کسی که هویت ندارد با بحران بزرگی مواجه است٬ بحرانی به بزرگی اقیانوس که می تواند فانوس های روشنی بخش را در خود به قهقرا ببرد و غرق کند.

+سرباز کوچولو

سال‌ها دل طلب جام‌جم از ما می‌کرد    و‌آنچه خود داشت ز بیگانه تمنّا می‌کرد

هر چه از بیرون می‌گیری شاید برای لحظاتی از تو کوهی از انگیزه بسازند اما با گذر زمان جز مقداری سنگ و صخره از این کوه نمی‌ماند! پس شاید بهتر باشد نگاهت را به سمت خودت متوجه کنی و نیروی محرکه مورد نیازت را داخل خودت جست و‌جو کنی، با این کار آتشفشان انرژی و انگیزه خودت خواهی شد و چشمانت دیگر به کف زدن‌ها و سرتکان دادن‌های دیگران نخواهد بود.

+سید علیرضا مصطفوی