نافذ البصیرة

هر فرهنگی ممکن است در مواجهه با فرهنگ های گوناگون مورد فرسایش قرار بگیرد و این مسئله، مسئله ایست که کماکان فرهنگ ما با آن دست و پنجه نرم میکند

یکی از ضد فرهنگ هایی که ممکن است برای فرهنگ ناب ایرانی_اسلامی ما مشکلاتی را ایجاد کند ورود الفاظ بیگانه به زبان کهن و زیبای فارسی است. 

و این ویروس اولین جایی که بروز میکند در بین اقشار روشنفکر و متمول خود باخته نسبت به فرهنگ بیگانه است و سپس بین قشر های ضعیف تر پخش و تکثیر میشود...

دلیل این کار شاید نوعی احساس است که در پی به کار بردن این الفاظ شخص سخنگو پیدا میکند، مثلا حس پیشرف!..یا نمیدانم، حس اینکه من از تو بهترم و...

یک معضلاتی وجود دارد در مورد کسانی که میخواهند بیگانه بازی دربیاورند،مثلا ممکن است به درستی به جایگاه لفظ وارد شده وارد نباشند ولی باز هم کوتاه نمی آیند و میخواهند هرطور که شده استفاده کنند.

به طور مثال مورد داشتیم طرف سوار تاکسی بوده و بجای گفتن اینکه: آقا من پیاده میشم. به آقای راننده با اون حجم انبوه سبیل عرضه داشته که: هانی! من همین بغلا لفت میدم.میس یو... 😒

خدایی این مسئله تا حدی برای عده ای تبدیل به آلت دست شده که میخواهند کمبود های زندگی خودشون رو با استفاده از این کلمات جبران کنند،طرف از یکی از اینا پرسیده که شام چی خوردی؟ اینا برگشته گفته "اگ پوتیتو أند مایونز سس" خوردم... خب دوست نداشته بگه الویه خورده،آخه کلاس نداره😐😕

حالا چه لزومی داره تا لوز المعده به خودت فشار بیاری تا به جای لفظ آسان خیار بگی "کیو کامبر گینی"؟!

خوشبختانه الان دلسوزان نسبت به فرهنگ اصیل ایرانی به مبارزه با این ویروس برخاسته و تا جایی که میتوانستند کلمات ورودی را معادل سازی کرده و کتاب های آموزش و پرورش را واکسینه کرده اند.

اما ما هم به نوبه‌ی خود در حد توانمان با به کار نبردن این کلمات میتوانیم در پس زدن این ضد فرهنگ نقش داشته باشیم...

+علیرضا زارع